Peter Ossly تعمیرکار مجسمه ساز
یادمه مدتی قبل در باره فیلم Bowling for columbine ساخته مایکل مور نوشتم و پیشنهاد کردم به عنوان شناخت میزان امنیت در زندگی اجتماعی ویندزور این فیلم رو تماشا کنین . بخشهایی از فیلم در مورد شهر ماست و مصاحبه با ویندزوریها در باره این موضوع و حتی اینکه مردم به دلیل احساس بالای امنیت معمولاْ در منازل رو باز میذارن . در این سایت میتونین این فیلم و خیلی فیلمهای دیگه رو ببینین.
سال اولی که اومدیم و مستقر شدیم من هنوز مثل ایران از همه صداها و رفت و آمدهای غریبه میترسیدم و خیال میکردم که همه قاتلها و دزدها و آدم بدهای فیلمها ، ردیف و به صف ایستادن تا من در خونه رو باز بذارم و بیان تو . اوائل که اصرار داشتم حتماْ به سبک ایران روی پنجره ها روکوب بزنیم . بعد از مدتی ترسم ریخت و دیدم نه بابا اینجا از این خبرها نیست . میزان جرم در این شهر چنان سبک و غیر عادیه که همونطور که قبلاْ هم نوشتم برای دومین سال پیاپی به عنوان تنها " شهر بی قتل " جهان شناخته شده .
اوج احساس امنیت به جایی رسیده که مردم از اونور پشت بوم میفتن . این خبرو بخونین تا بگم :
ماجرا اینه که توی خیابون پیتر نزدیک دانشگاه یه کسی از خونه بیرون رفته و در رو قفل نکرده . آقا دزده هم از فرصت استفاده کرده و اومده لپ تاپ طرف بنده خدا رو برده .
پلیس بعد از بررسی به این نتیجه رسیده که کار یه دزد سریالی بوده که چند دزدی لپ تاپ دیگه هم با همین روش دم دستی ساده انجام داده .
حالا اداره پلیس افتاده به التماس که ملت سر جدتون از خونه که بیرون میرین درها رو قفل کنین و ماها رو به عذاب نندازین .
ضمناْ پلیس میگه که جناب آقای دزد قد بلند و قوی هیکل بوده و ژاکت آبی و سفید تنش بوده و آخرین بار توی شمال خیابون Indian Road به سمت University Avenue دیده شده . یادتون باشه در خونه ها قفل و اطلاعات حیاتی و مهم ، کپی شده و بیرون لپ تاپ . این بلا سر ما اومده ها . نه اینکه کسی لپ تاپ ازمون دزدیده باشه . ولی یه وقتی یهویی لپ تاپ آقای شوهر طفلکی افتاد و " شکست " و تمام اطلاعات و فایلها هم باهاش رفت که رفت . نه ایران تونستن تعمیرش کنن و نه اینجا .
این عکس لپ تاپ خدا بیامرز ما نیست . بیچاره به این داغونی هم نبود .
راستی یه گزارش جالب توی Windsor Life این دوره خوندم . حتماْ خواننده های ویندزوری موقع عبور از خیابون هاوارد و سر چراغ قرمز یوجین ( درست تلفظ کردم ؟) متوجه یه سری مجسمه فلزی بامزه که جلوی یه تعمیرگاهه شدن . در این گزارش درمورد سازنده این مجسمه ها و صاحب اون تعمیرگاه گفتگو شده . من تلاش کردم عکسهای مجسمه ها رو برای خواننده های غیر ویندزوری بذارم ولی نشد که نشد . توی گوگل هم نبود . به نظرم هیچ دزدی ! مثل من نتونسته از توی وبسایت سازنده اش این عکسها رو کپی کنه !!
این آدرس مجله ویندزور لایف در اینترنت:
اینجا هم مجله رو به صورت آنلاین میتونین ورق بزنین . صفحه ۳۰ مربوط به این هنرمنده :
http://www.myvirtualpaper.com/doc/Windsor-Life/windsor_life_february_march/2012012001/#30
این آدرس وبسایت این تعمیرکار هنرمند به اسم Peter Solly :
http://www.petersollysculptures.com/
اینم تنها عکسی که بیرون از سایتش پیدا کردم . ببخشین که کیفیتش خوب نیست .
عکس دونفره با مجسمه فوتبالیست
با نمکه . نه ؟
اینم یه خبر توی ویندزور استار :
http://www2.canada.com/windsorstar/news/story.html?id=bada6b3a-4ee6-4d1b-a4ba-6f3add9d35a5
به نظرم که مجسمه هاش رو از باقیمونده و ضایعات جراحی هایی که روی دل و روده ماشینها انجام میده درست میکنه . من خیال میکردم که کل مجموعه اش همونیه که کنار چهار راه هاوارد چیده ولی در گزارش متوجه شدم که خیلی بیشتره و اینها فقط نمونه است . به هر حال یه سر به سایتش بزنین جالبه .
یه چیزی رو متوجه شدم . اینکه من به دلیل وجود این وبلاگ و به خاطر اینکه مدام به فکر مطلبی برای نوشتن در مورد ویندزور هستم به تدریج دارم از شهرمون شناخت بیشتری پیدا میکنم و این موضوع برام خیلی لذت بخشه . الآن دیگه یه مهاجر گیج و سردرگم نیستم . به نظرم میاد این شهر رو چنان میشناسم که انگار به جای دوسال ، دوازده ساله که دارم توش زندگی میکنم . جالب نیست ؟ همین باعث میشه که روز به روز بیشتر از اینجا خوشم بیاد . خداحافظ
