سلام . امروز عزادارم . از دیشب عزادار بودم . من یه مادرم . نمیتونم تحمل کنم که کسی کودکی رو آزار بده . احساس میکنم بچه های خودم زجر کشیدن . هرگز نمیتونم در مقابل زجر بچه های معصوم و مظلوم بی تفاوت بمونم . دلم به درد میاد و عکس العمل نشون میدم . ولی امروز عزادارم . سیاه میپوشم و گریه میکنم .

    دیشب عزیزی  لینکی برام فرستاد که آتشم زد . این لینک رو ببینین و به من حق بدین . این ماجرا چند روز پیش در استخر شیهد شیرودی  تهران اتفاق افتاده .

                             http://www.4shared.com/video/bus6idtS/Shiroodi.html

   چه حالی شدین ؟ باورتون میشه ؟ چطور کسی یا کسانی میتونن به این راحتی کودکان لطیف و بی گناه مردم رو با این شدت تنبیه کنن ؟ چطور میتونن اشک و التماس یک کودک رو ندیده بگیرن و با خشونت و قدرت بدن ظریف این بی زبانها رو شکنجه کنن ؟ انسانیت کجاست ؟ چرا اون دو مربی دیگه انقدر با آرامش با قضیه برخورد میکنن ؟ یعنی این صحنه اتفاق هرروزه است و اینها عادت دارن ؟  از نوع پوزیشنی که مربی از بچه ها میخواد و سرعت انجام اون پوزیشن در آماده شدن برای تنبیه مشخصه که این بار اول نیست و اتفاقی مستمر و هر روزه است .  خدایا ما کی هستیم که تا این حد خودمون رو محق به مجازات میدونیم ؟ اونم مجازات کی ؟ کودکانی که به زور اگر هشت سالشون باشه ؟  مگه چه جرم بزرگی مرتکب شده بودن ؟  نکنه بدتر از این هم سر بچه های ما میاد و خبر نداریم ؟

    با دوستان در این مورد حرف میزدم . متاسفانه چند نفر مخالف حرکت عمومی برای این قضیه بودن و با گفتن اینکه : بابا مگه خودمون بارها از والدینمون کتک نخوردیم ، سعی در عادی جلوه دادن موضوع داشتن . نه ، من قبول ندارم . این روش آموزش و این برخورد مربوط به پنجاه سال پیشه . مربوط به زمانیه که ما خودمون رو " مالک " بچه هامون و شاگردهامون  میدونستیم . مال دوره ایه که خیال میکردیم " چوب معلم گله ، هر کی نخوره خله "  . تازه بیشتر موارد ( اعتراض نکنین . تعمیم ندادم )  تنبیه بدنی در سالهای دور به عصبانیت شخصی تنبیه کننده برمیگشت و نه به امر آموزش و تربیت . یعنی بزرگتر ها ، اعم از معلم یا والدین ، در اثر عصبانیت فردی از موضوع حادث شده و برای آرامش روحی شخصی و تخلیه روانی ، دست به شدت و حدت میزدن و تنبیه بدنی میکردن . ولی الآن ؟ در این دوره ؟ مثلا ادعای فرهنگ و تمدن و تجدد داریم . خیر سرمون کشورمون رو پیشرفته تر از باقی خاورمیانه میدونیم . این راه جدید تمدنه که تنبیه کودکان رو عادی بدونیم و زیر سبیلی رد کنیم ؟ تازه خیلی تلخه که بگم ولی از کجا معلوم که تنبیه به این فیلم و مشابه این ختم میشه ؟ از کجا خبر داریم که دور از چشم ما چه اتفاقی برای بچه های ما میفته ؟ هنوز ماجرای مدرسه فوتبال و ... یادمون نرفته .

    دختر کوچکم هفت ساله و کلاس اول ابتدایی بود . معلمی داشت که " خدا خیرش ندهد " . خاطرات بد و تلخی از این خانم داشتیم که دعا میکنم فقط من یادم باشه و دخترم از یاد برده باشه که بعید میدونم .  همین بس این خانم  برای تنبیه به دختر من و چند کودک دیگه امر کرد که طول حیاط مدرسه رو هفت بار " کلاغ پر " برن !!!! وقتی اعتراض کردیم گفتن باید بدن این بچه ها قوی بشه و من کار نادرستی نکردم !!!!  اینکه برخورد من و شوهرم چه بود و به کجا رسید مهم نیست . مهم اینه که تنبیه داریم تا تنبیه . هشدار دادن و متنبه کردن کسی درجه بندی و حد داره .

    من نمیدونم این قضیه دقیقا چندم اتفاق افتاده و در این چند روز به کجا رسیده . ولی از همه تمنا دارم در پخش این لینک همکاری کنین تا انشاالله این مربی بی صفت و خاطی به مجازات برسه .  چنین آدمهای رذل و پستی ، لایق مربی گری کودکان مظلوم ما نیستن . باید حرکتی در مجازات این مرد انجام بشه . من هرچه در اخبار گشتم ، موردی که اشاره به این ماجرا داشته باشه پیدا نکردم . الهی اشتباه کرده باشم و جایی دور از دید من ، دست عدالت گریبان این مرد سیاه قلب رو گرفته باشه .

    وقتی کودکم رو به " امانت " به دست مربی یا معلمی میسپرم ، انتظار دارم امانت عزیزم رو سالم پس بگیرم .  تصور اینکه در غیاب من و دور از چشم من ،  کودکم اسیر دستان مردی ده برابر بزرگتر از خودش دستهاش رو به التماس بالا بیاره که کتک نخوره ........ واااااااااااای دلم آتش گرفت . خداحافظ